Άρθρο για τον τύπο, της Πρώην Προέδρου του Οργανισμού κας Δήμητρας Γαλάνη

Η Δημόσια Διαβούλευση για τα θέματα της πνευματικής ιδιοκτησίας τελικά ανέδειξε, σε έναν μεγάλο βαθμό, την παντελή άγνοια της έννοιας του πνευματικού/συγγενικού δικαιώματος γενικότερα από τον κόσμο και ιδιαίτερα από τους χρήστες της μουσικής.
Η έλλειψη παιδείας και ενημέρωσης είναι σχεδόν παντού παρούσα (πλην των νομικών τοποθετήσεων) και αυτό πρέπει να γεμίζει με σκέψη το κράτος και όλους εμάς τους δικαιούχους δημιουργούς, ερμηνευτές, μουσικούς, ηθοποιούς και παραγωγούς.
Τα αυτονόητα και παγκοσμίως αποδεκτά, στη χώρα μας είναι ανύπαρκτα και παντελώς διαστρεβλωμένα και παρερμηνευμένα.

Ποτέ δεν έγινε κατανοητό ότι τα πνευματικά δικαιώματα είναι ο μοναδικός τρόπος για να συντηρηθεί και να συνεχιστεί η πνευματική δημιουργία, το έργο, άρα και η επιβίωση των ανθρώπων που το παράγουν.

Ποτέ δεν έγινε κατανοητό ότι ο κάθε χρήστης της μουσικής, εφ’ όσον χρησιμοποιεί τη μουσική σε δημόσια εκτέλεση για να καλυτερεύσει τις υπηρεσίες που παρέχει στον όποιον καταναλωτή, είναι κατ’ αρχήν συνεργάτης όλων υμών των δικαιούχων.

Ποτέ δεν έγινε κατανοητό ότι η είσπραξη των δικαιωμάτων μας εν γένει δεν είναι ούτε φόρος, ούτε κερδοσκοπία, ούτε χαράτσι. Είναι η μοναδική σταθερή πηγή στοιχειώδους εισοδήματος για όλους τους καλλιτέχνες παγκοσμίως, που μέσα από το έργο τους η καθημερινότητα όλων μας γίνεται πιο ανθρώπινη.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα κράτος που ποτέ δεν τόλμησε να δημιουργήσει πολίτες με παιδεία και επίγνωση της πραγματικότητας;
Τι να περιμένει κανείς από ένα κράτος που δεν διαφύλαξε ΠΟΤΕ την πνευματική ιδιοκτησία της ίδιας της ιστορίας και της γλώσσας του, του πολιτισμού του, της ίδιας της εθνικής του ταυτότητας;

Καλά όλα αυτά και οι διαβουλεύσεις και οι ρυθμίσεις αλλά μήπως πάμε ανάποδα;
Μήπως δηλαδή χρειάζεται πρώτα να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια παιδεία πάνω σε αυτά τα θέματα και παράλληλα να βλέπουμε τα όποια τεχνοκρατικά είναι απαραίτητα για να λειτουργήσουν επί τέλους οι νόμοι όπως λειτουργούν και σε όλον τον κόσμο;

Γιατί για άλλη μια φορά εμείς οι Έλληνες να είμαστε εκτός μιας πραγματικότητας που είναι εδραιωμένη παγκόσμια στη συνείδηση όλων των λαών εδώ και πάρα πολλά χρόνια;

Γιατί εμείς να είμαστε οι διαφορετικοί πάντα όμως με την αρνητική έννοια;

Η βιασύνη λοιπόν του κράτους να προχωρήσει σε νομοθετικές ρυθμίσεις ,μόνο ανησυχία και αμφιβολίες μπορεί να προκαλέσει σε όλους εμάς που αγωνιζόμαστε τόσα χρόνια για τα αυτονόητα, αλλά και συγχρόνως μεγάλες υποψίες για άλλου τύπου προθέσεις. Παρ’ όλα αυτά , ο Οργανισμός GEA (Grammo, Ερατώ , Απόλλων) όπως και οι ΟΣΔ που τον αποτελούν θα συμμετάσχουν σε ανοιχτές διαδικασίες δημοκρατικού και δημιουργικού διαλόγου πάντα στο επίπεδο του Ευρωπαϊκού κεκτημένου και με την ελπίδα να βγει κάτι θετικό από αυτή την ιστορία.

Δήμητρα Γαλάνη